Ponoć taniec brzucha może tańczyć każda kobieta i nie ma tutaj znaczenia wiek, budowa ciała czy sprawność fizyczna. Taniec orientalny pozwala lepiej rozumieć własne ciało, zwiększa pewność siebie i zmienia postawę. Kobiety stają się śmielsze, bardziej kobiece i zalotne. Taniec brzucha to również świetna gimnastyka, bo wbrew nazwie angażuje wszystkie części ciała.
O tych i innych zaletach tańca brzucha przekonały się panie, które w czwartek, 24 kwietnia br., przybyły do naszej biblioteki na warsztat z tancerką Anią Zduńczyk, który odbył się w ramach Spotkań niebanalnych.
Ania Zduńczyk taniec brzucha tańczy od półtora roku. Prowadzi zajęcia w Zielonej Górze, Gorzowie i w Żarach, często też występuje w pokazach m.in.w cyklu “Okna wyobraźni” w “4 różach dla Lucienne”, na “Imieninach Anny”, w czasie festiwalu “Kolory Życia” i na Flisie Odrzańskim. Energia i radość, jaką sprawia jej taniec są niesamowite i udzielają się widzom.
Taniec brzucha (taniec arabski, taniec orientalny) jest to rodzaj tańca solowego, wykonywanego głównie, ale nie wyłącznie przez kobiety, popularnego na terenach Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Jego najważniejsze cechy to ruchy bioder, brzucha, biustu i ekspresyjne gesty rąk. Elementem bardzo charakterystycznym jest tzw.shimmy, czyli drżący ruch bioder wprawiającego w drgania również brzuch tancerki. Można wykonywać także shimmy innych części ciała np. biustu. Właściwe ruchy mięśni brzucha występują bardzo rzadko i jest ich tylko kilka. Oprócz typowych elementów dla tego gatunku, można zauważyć elementy zaczerpnięte z orientalnych tańców folklorystycznych, tańca współczesnego, a nawet baletu.
