W poniedziałek, 29. października w bibliotecznej Galerii na Piętrze odbył się wernisaż niezwykle barwnych, radosnych i żywiołowych prac Erny i Eduarda Diłanian , Ormian z naszego partnerskiego miasta Sulęcina.29. listopada składają się prace niezwykle wysmakowane, o dużych walorach estetycznych, opiewające piękno, szczęście i spełnienie. Stanowią one zdecydowaną przeciwwagę do często smutnych i szarych myśli, towarzyszących nam w listopadowe dni. Obrazy małżonków różnią się co prawda zarysowanymi bryłami postaci, ale łączy je z pewnością podobne spojrzenie na życie, dynamika, radość, w wielu przypadkach również i tematyka. Wspólnie namalowane przez artystów obrazy to m.in. te roztańczone na ulicach – Tango for ever!, Viva latino!, cza-cza-cza , a także dopracowane w każdym detalu weneckie maski karnawałowe. Wśród obrazów Eduarda na szczególną uwagę zasługuje sekwencja muzyczna z Puzonistą, Skrzypaczką i Wiolonczelistką , przy której nowotomyślanie przystawali z zachwytem. Emanujące świeżością prace p.Emmy również wzbudziły spore poruszenie wśród zwiedzających. Wystarczy wspomnieć tylko tak ładnie brzmiące tytuły jak: Pora zakochanych, Romantyczny poranek czy Pieszczotliwy powiew lata .Michał Deptuch – burmistrz Sulęcina, Agnieszka Mazurczak – kierownik Referatu Rozwoju i Promocji Urzędu Miejskiego w Sulęcinie, Henryk Helwing – burmistrz Nowego Tomyśla, Tomasz Wlekły – przewodniczący Rady Miejskiej i prezes Nowotomyskiego Towarzystwa Kulturalnego, radni, artyści lokalni, a także wszyscy miłośnicy sztuki.Niespodzianka Aleksandry Walczak wykonał kilka jesiennych utworów.Sylwia Kupiec . Wkomponowane w poszczególne sekwencje obrazów detale w postaci m.in. instrumentów muzycznych, masek karnawałowych oraz tkanin dodały smaku całości.
Erna Diłanian urodziła się 3 sierpnia 1948 roku w stolicy Armenii – Erewaniu. Z pochodzenia jest Polką. Jej dziadkowie w XIX w. zostali wysłani na Syberię za udział w powstaniu narodowym. W 1965 roku, po ukończeniu szkoły średniej, rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Erewaniu. Od 1970 roku, kiedy to ukończyła studia, pracowała w Republikańskim Centrum Estetycznego Wychowania Dzieci i Młodzieży. Zorganizowała w tym czasie szereg wystaw prac swoich uczniów, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, a album z reprodukcjami prac prezentowanych wówczas prac został wydany w Stanach Zjednoczonych. Artystka brała udział w zbiorowych wystawach artystycznych w Armenii. W 1997 roku razem z mężem i córką zamieszkała w Sulęcinie. Mieszkając w Polsce, podobnie jak mąż, brała udział w wystawach zbiorowych oraz plenerach malarskich. W roku 2011 wzięła udział w plenerze malarskim w niemieckim mieście Friedland. 8 listopada 2011 roku prezentowała swoje prace w Centrum Współpracy Polsko-Niemieckiej w Sulęcinie podczas wystawy zorganizowanej w związku z Jubileuszem 55. lecia pracy twórczej swojego męża Eduarda. Oprócz malarstwa Erna Diłanian zajmuje się także makramą.
Eduard Diłanian urodził się 17 września 1943 roku w Armeńskim Erewaniu . W 1965 roku ukończył Państwowy Uniwersytet na Wydziale Filologii Germańskiej. W latach 1965 – 1971 był wykładowcą języka niemieckiego w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Erewaniu. Pracując jako tłumacz języka niemieckiego na budowie elektrociepłowni w Boxberg w Niemczech, w wolnym czasie malował obrazy i prezentował je w galeriach, m.in. w Cottbus, Weisswasser, Drezden, Guben, Spremberg. Zdobywał również nagrody w wielu konkursach plastycznych. W 1997 roku dzięki polskiemu pochodzeniu żony, otrzymał pozwolenie na pobyt stały w Polsce i zamieszkał wraz z rodziną w Sulęcinie, gdzie do niedawna pracował jako nauczyciel języka niemieckiego w szkole podstawowej. Eduard Diłanian zajmuje się malarstwem, grafiką i rysunkiem. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Armenii, Rosji, na Litwie, w Polsce i w Niemczech. Jego prace znajdują się w zbiorach państwowych i prywatnych w Polsce, Kanadzie, Francji, Szwajcarii, Niemczech, Malezji, Gruzji, Armenii, Łotwie, Litwie i Rosji. Malarz czerpie inspirację z otaczającego świata. Utrwala na płótnie magiczną ulotność natury. Rozmiłowany w pejzażach i architekturze, tworzy swoiste dokumenty artystycznej podróży w miejsca szczególnie mu bliskie. Jego drugą pasją jest literatura. Języka polskiego zaczął uczyć się dopiero w połowie lat 90.tych XX w. Mimo to opanował go tak dobrze, że zaczął pisać książki po polsku. Do tej pory wydał 3 powieści: „Pytania do Isabelle”, „Prawdziwy mężczyzna”, „Kocham Cię, Glino”. Gotowa jest już jego czwarta książka pt. „Horoskop miłości”.
