To prawdziwa historia niemieckiej rodziny rozdzielonej murem berlińskim. Koniec drugiej wojny światowej. Spodziewająca się lada chwila dziecka Oma wraz z sześciorgiem dzieci po raz pierwszy od dwóch miesięcy wychodzi z piwnicy, aby spojrzeć na zniszczoną miejscowość. Oprócz potomstwa jest sama. Jej mąż Opa oraz najstarszy syn zostali powołani do służby wojskowej. Rolnicza wieś zostaje strefą okupacji radzieckiej. Tak rozpoczyna się historia życia Hanny – najstarszej córki Omy i Opa matki autorki i jednocześnie narratorki. Jest to jedna z niemieckich rodzin, które wkrótce zostają uwięzione po wschodniej stronie kraju. Nina Willner przedstawia czytelnikowi gorzką opowieść o postępującej separacji Niemiec, braku poczucia bezpieczeństwa, desperackich i w wielu przypadkach zakończonych niepowodzeniem próbach ucieczki na zachód. Opisuje realia w jakich żyli obywatele NRD wraz z zachodzącymi zmianami gospodarki i władzy, brakiem żywności, zakazem gromadzenia zapasów oraz ciągłą inwigilacją.
Oprócz tła historycznego, jest to również historia rodzinna autorki. Opowiada ona o swoich dziadkach, rodzeństwie matki ich codziennym życiu i dorastaniu, o radzieckiej indoktrynacji, jakiej zostają poddani podczas mieszkania w okupowanej strefie oraz o ucieczce swojej matki Hanny, na upragniony przez wszystkich zachód i jej rozpaczy, kiedy zostawia rodzinę na wschodzie. Opisuje też reperkusje, jakie dotykają rodzinę, po wydostaniu się Hanny z kraju i jej dalsze życie, od znalezienia pierwszej pracy, aż po wyprowadzkę do Ameryki.
Książka Lata rozłąki przedstawia wydarzenia historyczne w latach 1945-1989 oraz zawiera przede wszystkim wzruszającą historię jednej z wielu rodzin podzielonych Niemiec.
